Saṁyutta bağlamak veya bağlamak anlamına gelen saṁyujjati'nin geçmiş zaman ortacıdır. Bir saṃyutta söylemlerin (suttalar) birbirine bağlı olarak sunulduğu bir demettir, konularını bir kriter olarak kullanarak paketlenmiş söylem demetlerine atıfta bulunmak için kullanılan şiirsel bir imgedir. 
Dolayısıyla, Saṁyutta Nikāya konuya göre gruplandırılmış "demetler koleksiyonu" anlamına gelir. Ancak, yapılarına, gelişimlerine ve sunumlarına dayanarak daha doğru bir tanımlama "İç içe geçmiş Söylemler" olacaktır. 
Saṁyutta Nikāya, Gotama Buddha'nın doktrinel metinlerini içeren dört koleksiyon ya da nikāyadan en önemlisidir. Diğerleri Digha Nikāya, Majjhima Nikāya ve Anguttara Nikāya'dır. Sutta Nipata'nın bazı bölümlerinde başka türden bilgiler vardır ve Vinaya'da Sangha yaşamı ve kuralları anlatılır. 
Genellikle bilgi biri biyografik diğeri doktrinel olmak üzere iki bileşen halinde sunulur. Saṁyutta Nikāya daha önemli olan doktrinel settir, tüm varyasyonlarıyla birlikte tüm doktrinel konular kapsamlı bir şekilde ele alınır ve öğretileri verildikleri yerde bulabilmek için gerekli olan biyografik bileşeni sunar. Dolayısıyla, Digha ve Majjhima Nikāya drama, tartışma ve anlatıyla doluyken, burada dekoratif çerçeve yoktur. Tüm durum genellikle "Sāvatthī'de, Jeta Park'ta" şeklinde kısaltılan tek bir cümleye indirgenmiştir ve dördüncü kitapta bile bu cümle atlanmıştır. 
Bugün elimizde bulunan metinlere ulaşana kadar çeşitli metinlerin kat ettiği uzun ve dolambaçlı yol, Budizm'in Asya'daki uzun, dağınık ve kesintili tarihinin bir yansımasıdır. Buddha'nın zamanında Harappa uygarlığının kültürel ilerlemelerinin bin yıldır unutulmuş olduğunu hatırlamalıyız. Bu uygarlık yazıya ve inşaat tekniklerinde öylesine ileri bir standardizasyona sahipti ki, ilk yerleşim yerleri modern diye bir kenara atılmıştı. İndus Vadisi boyunca standartlaştırılmış pişmiş tuğla, yerini çürük kamış ve çamur yapılara bıraktı ve bu çalışmada göreceğimiz gibi, pişmemiş tuğlalardan bir toplantı evi inşasına kadar ulaştı. Ve yazıyı yavaş yavaş mümkün kılan ilk yazıların ortaya çıkması için bir buçuk yüzyıl daha geçmesi gerekecekti. Dolayısıyla, Buddha teknik olarak tarih öncesi zamanlarda yaşamıştır. Bilgi aktarımı yalnızca sözlü olarak yapılıyordu. 
Bu, bu çalışmanın sunumu ve gelişimi açısından önemlidir. Söylemler, her biri sırayla diğer bhikkhuslar tarafından paylaşılan parçalara sahip olan büyük bhikkhus grupları tarafından hatırlanmak üzere yapılmış anımsatıcı yapılara uymaktadır, böylece fazlalık, belirli bireylerin ölümü nedeniyle bilgi kayıplarının üstesinden gelmek için yeterliydi veya hatta ortak çağdan bir yüzyıl öncesine kadar, tüm bu riskleri bir kez ve sonsuza kadar çağrıştırmak için öğretileri dayanıksız palmiye yapraklarına aktarmaya karar verene kadar felaketlerden ve ölümlerden bir şekilde kurtulabildiler. 
Eski Çince, öğretiler için ilk yazılı sığınak görevi görmüştür. Bu dil çok eskidir, ancak Hindistan'daki mevcudiyetinin sınırlı olduğu varsayılmaktadır. Bugün elimizde sözlü Sanskritçe metinlerin çevirileri olan "Çin Agamaları" bulunmaktadır. Dezavantajı ise parçalanmış, dağılmış ve büyük ölçüde kaybolmuş olmalarıdır. Öğretiyi yeniden inşa etmeye hizmet etmeseler de, hem Çince hem de Sanskritçe bugün muazzam ve zengin bir etimolojiye ve karşılaştırmalı kullanımlara sahip yaşayan diller olduğundan, teknik terimlerin kesin tanımını bulmak için değerleri olağanüstüdür. 
Günümüze kadar ulaşan en önemli koleksiyon "Nikāyas Pāli "dir. En eksiksiz derleme olmakla birlikte, aynı zamanda en sorunlu olanıdır. 
Pāli hiçbir zaman doğal bir konuşma dili olmamıştır. Günümüz Pakistan'ının eski lehçeleriyle belirsiz bir akrabalığı olan yapay bir dildir. Pāli, "otorite" kazandırmak için dahil edilen masallar, efsaneler ve klasik felsefi-dini lucubrations ile karıştırılmış orijinallerin versiyonlarını birleştiren heterojen bir metin birikimi olan sözde "Pāli Canon" u içermek için özel bir amaç için yaratılmıştır. 
Restorasyon çalışmaları beş faktör sayesinde mümkün olmuştur: 
1.      Bunlar mistik metinlerdir ve mistik deneyim nesnel olduğu için metinde tanınabilir. 
2.      Metinlerin iç içe geçmiş yapısı, doğru kelime seçimini eser boyunca farklı ortam ve durumlarda geçerli olmaya zorluyor. 
3.      Çin Agamalarının desteği. 
4.      Sanskritçe'de geleneksel olarak karşılık gelen terimlerin etimolojileri ve kullanımları. 
5.      Pāli'deki metinlere ham erişim. 
Bu faktörler sayesinde, metinlerin son yirmi beş yüzyıl boyunca maruz kaldığı avatarların birikimi sonucunda bin yıllık kabuk katmanları altında kötüden de kötü olarak kalan Buda tarafından verilen orijinal anlamın restorasyonunu sağlamak mümkün olmuştur. Bu derin yanlış anlamanın nedeni, Buda'nın öğretilerinin mistisizmi uygulayan insanlara hitap eden mistik metinler olması ve yalnızca mistiklerin bunları tam anlamıyla anlaması gerçeğinde yatmaktadır. Tıpkı asıl faydayı gezginlerin gördüğü seyahat kitapları gibi. 
Buddha'nın son öğrencileri de ortadan kaybolunca bu bilgi söner ve mistik yol kapanır. Jhānalar olmadan öğreti de olmaz. Bu, öğretisini gelecek nesillere bırakmakla hiç ilgilenmeyen Buddha'nın kendisi tarafından zaten tam da bu nedenle uyarılmıştı. Bugüne kadar bize ulaştıysa, bu onun iradesiyle değil, can düşmanı Māgadha Kralı Ajātasattu'nun zaten hizipçi olan Birinci Konsil'i düzenleyen ve destekleyen siyasi kararıyla olmuştur: Sangha'nın yarısı konseyin sonuçlarını reddetmiştir. O andan itibaren metinler anlam yetimliğine uğrayacak ve yüzyıllar, konseyler, krallıklar ve imparatorluklar arasında dolaşacak, her zaman diğer dinler gibi siyasi gücün sıcaklığını arayacaktır. 
Ancak bugün, mistisizmi geri kazanmış ve yeniden işlevsel hale gelmiş olarak, Kutsanmış Kişi tarafından açılan bu harika pencere, bugün Buddha'nın gördüklerini gören ve onun asil Sangha'sının yaşadıklarını yaşayanlar için yeniden açılmaktadır. 
Eğer herhangi bir şekilde sizin için faydalı olacaksa, Gerçeğe açılan bu pencereye hoş geldiniz.