Ten trzeci podzbiór, zwany Pięćdziesięcioma Końcami, zawiera nie pięćdziesiąt sutt, lecz pięćdziesiąt dwie. Jest on również podzielony na pięć rozdziałów: Rozdział Rozpoczynający się od Devadha, Rozdział Rozpoczynający się w Jeden po Drugim, Rozdział Rozpoczynający się od Ustania, Rozdział o Analizie, oraz Rozdział o Sześciu Zmysłach.
Wyróżniającymi się w tym podzbiorze są sutty MN 117 Czterdziestu Wielkich, która jest podsumowaniem Szlachetnej Ośmiokrotnej Ścieżki, MN 118 Instrukcje dotyczące praktyki oddychania oraz MN 121 Krótki dyskurs o ustaniu, który wyjaśnia poziomy praktyki mistycznej. Sutty te zawierają najwięcej treści doktrynalnych ze Zbioru Dyskursów Pośrednich.
Po stronie fałszu znajdują się sutty MN 123, które zawierają z barokowym zabarwieniem bardzo późną legendę o prawdziwym pochodzeniu Buddy wraz z MN 142, która w dodatku służy do nadania sfałszowanej doktrynalnej osłony, aby ofiarować bhikkhusom w każdych okolicznościach, nawet jeśli są to złe jednostki w przebraniu.