De "Genummerde" of "Numerieke" Verhandelingen staan in het algemeen bekend als Aṅguttara Nikāya in Pāli, afgekort AN. De Pāli traditie staat echter ook bekend als Ekottara ("één omhoog" of "incrementeel"), d.w.z. de Incrementele Verzameling, en dit is de vorm die over het algemeen in noordelijke verzamelingen wordt aangetroffen. Deze verzamelingen rangschikken de teksten in genummerde sets, van één tot elf. Vergeleken met de andere nikāyas zijn ze meer gericht op de lekengemeenschap. De Ekottarikāgama (EA) in het Chinees is een zeer ongebruikelijke tekst, met een verscheidenheid aan variaties op zichzelf, zelfs als het gaat om de basisleerstellingen. Hij heeft veel minder gemeen met de Aṅguttara in Pāli dan de andere verzamelingen met hun tegenhangers. Daarnaast is er een gedeeltelijke Ekottarikāgama in het Chinees, evenals een verscheidenheid aan afzonderlijke verhandelingen en fragmenten in het Chinees en Sanskriet.
In de eerste twee boeken, de Eenen en de Tweeën, hebben we een zeer interessant kenmerk. Niet in zeer leesbaar materiaal, want het was nooit bedoeld om als leesbaar boek gelezen te worden. We vinden niet met lijsten die Mātikās, of waterlopen worden genoemd, dat wil zeggen, figuurlijk gesproken, kanalen waarlangs het mondelinge onderwijs zou stromen; dat wil zeggen, rubrieken voor het spreken. Deze zouden waarschijnlijk geschreven zijn op dunne metalen platen, lang voordat men probeerde de toespraken zelf te schrijven. Dergelijk schrijfmateriaal, platen, of ook in rotsen uitgehouwen letters, leenden zich slecht voor uitbreiding.
Het tweede boek, dat van de Doses handhaaft de matrixstructuur van de Mātikās van het vorige boek, en dient als geheugensteun voor te onthouden kopjes. We kunnen AN 2.61, over de permanente vrouwelijke ontevredenheid, eruit lichten als een zeer merkwaardige originele bijdrage.