Ten drugi podzbiór, nazwany The Middle Fifty, zawiera pięćdziesiąt sutt i jest podzielony na pięć rozdziałów: rozdział o głowach rodzin, rozdział o Bhikkhusie, rozdział o ascetach, rozdział o królach i rozdział o braminach. Kontynuacją uzupełniającą wczesną autobiografię są sutty MN 85 Z księciem Bodhi i MN 100 Z Saṅgāravą. W sumie jest pięć sutt, które skupiają i dają historyczny kontekst Buddzie. Nachalne powtarzanie wskazuje na ich znaczenie.
Po stronie fałszywek wyróżniają się sutty MN 91 i MN 92, w których Buddha wydaje się zdeterminowany, by pokazać swojego penisa z fimozą i bardzo długi język, którym mógłby wyczyścić uszy. Wszystko w celu potwierdzenia, że rzekomo posiadał legendarne 32 znaki wielkiego człowieka, mit, który najwyraźniej sięga Gilgamesza. MN 95 znów się na to upiera. Również zaskakujące w MN 84 Conversation at Madhurā i MN 94 z Ghoṭamukha, naleganie na wzięcie za Mistrza wymarłego Buddhy w parze extemporalnych sutt z udziałem obcych, gdzie akcja dzieje się w nieokreślonym czasie po parinibbānie Buddhy.