W pierwszych dwóch książeczkach proces doświadczenia jest dogłębnie analizowany i potwierdzony jest całkowity brak kontroli nad nim. To powinno być więcej niż wystarczające, aby zrozumieć pierwszą szlachetną prawdę, a przez zrozumienie tego, rozumie się pozostałe trzy.
Kolejne książeczki dotyczą różnych tematów. W Samyutta 16 o Kassapie pojawia się ciekawa anegdota. W SN 16.9 "Jhāny i zdolności paranormalne" Buddha dokonuje przeglądu wszystkich swoich medytacyjnych osiągnięć Buddy porównując się ze swoim poprzednikiem Buddą Kassapą. Dlatego do każdego osiągnięcia dodaje "i Kassapa też". Nie miałoby to większego znaczenia, gdyby nie to, że Kassapa, uczeń Buddy odpowiedzialny za nadzorowanie Dyscypliny Sanghi bhikkhów, po usłyszeniu tego zrozumiał, że odnosi się on do siebie, a nie do tytułowego Buddy, co wywoła w nim zarozumiałość, która doprowadzi go, w kolejnych dwóch suttach, do dwóch haniebnych walk zielonoświątkowców z Ānandą z opustoszałymi rezultatami dla bhikkhunīów. Księga Czynników Przylgnięcia do Istnienia jest trzecią z pięciu ksiąg Splecionych Dyskursów. Jej nazwa pochodzi od jej pierwszej saṁyutty, która jest dominująca zarówno pod względem długości jak i znaczenia, gdyż dotyczy kluczowego aspektu nauk. Analiza czynników przylegania do istnienia stanowi logiczny poziom systematyzacji doświadczenia i jest kluczem do zrozumienia cierpienia oraz opisuje, w jaki sposób jesteśmy przykuci do Samsary. Doświadczenie obejmuje pięć procesów: qualia, reakcja emocjonalna, percepcja, sytuacja warunkowa i poznanie. Pierwszy z nich to proces związany z wejściami zmysłowymi, a pozostałe cztery to procesy konceptualizacji.