Vinaya Disiplin anlamına gelir. Yaklaşık üç bin sayfalık basılı metinden oluşan manastır disiplini, kuralları ve gelenekleri bhikkhus ve bhikkhunīlerin yaşam tarzının her bir yönünü tanımlar. Bhikkhuslar için kuralların özü Pātimokkha'da, yani Çileci Kodlarda yer almaktadır. 
Dhamma ile Vinaya'nın birleşimi Buddha'nın öğretisinin özünü oluşturur: "Dhamma-Vinaya", yani Öğreti ve Disiplin. 
Pātimokkha'nın amacı, bu topluluğu nihai olarak destekleyen, sürdüren ve koruyan laiklere iyi bir imaj vermekti. 
Başlangıçta çok fazla kurala gerek yoktu, ilk bhikkhular terbiyeli ve sorumluluk sahibi insanlardı ve bizzat Buddha'nın kontrolü altındaydılar. Bununla birlikte, Sangha'daki iyi yaşamın şöhreti sonunda serseriler, dolandırıcılar ve yan gelip yatmak isteyen alçaklar için bir mıknatıs haline geldi ve bu gelenek günümüze kadar değişmeden kaldı. 
Bu insan seli Buddha'nın yeni kardinallikleri bhikkhusların kendilerine devretmek zorunda kalmasına yol açmış, bu da Buddha'nın bu kadar çok istenmeyen kişiyi kontrol etmek için bir dizi kural yaratarak üstesinden geldiği sayısız çatışmaya yol açmıştır, böylece genel olarak Sangha'nın imajına zarar vermemeleri, laiklerin bunu sürdürmeye devam etmeleri için gereklidir. 
Kurallar kendisi, arkadaşları veya ailesi için geçerli değildi. Kurallar yalnızca Sangha'yı kontrol etmek içindir. Örneğin, azılı katillere feragat verilemez ama Buddha bunu Aṅgulimāla'ya verir veya sakkālar için dört aylık gözetim süresinden muafiyet verir. 
Bunun hiçbir durumda suttalarda toplanan ve meslekten olmayanlar, meslekten olmayan kadınlar, bhikkhuslar ve bhikkhunîler için ortak olan kurtuluş pratiğine atıfta bulunan kurallarla ilgili olmadığı, yalnızca ve münhasıran kendi zamanı ve kültürü içinde kültürel olarak konumlanmış ve tarihin henüz doğmadığı bir alt kıtaya yayılmış heterojen bir topluluğun uyumunu ve iyi imajını korumak için olduğu belirtilmelidir. 
Bu ilk metin, Büyük Bölümün Büyük Bölümü, Öğreti çarkının ilk yıllarını bilmek için temeldir.